07.03 2019 tarihinde 30971 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 1 Mart 2020 tarihinde yürürlüğe giren 7194 sayılı Dijital Hizmet Vergisi ile Bazı Kanunlarda ve 375 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun (“Kanun”) ile getirilen düzenlemeye göre Kanun’da kapsamı belirlenen dijital hizmetlerden Türkiye’de elde edilen hasılata dijital hizmet vergisi uygulanacaktır.\ Kanun’un ve dijital hizmet vergisinin uygulamasına dair açıklamalar ile usul ve esasları belirleyen Dijital Hizmet Vergisi Uygulama Genel Tebliği (“Tebliğ”) ise 20.03.2020 tarihinde 31074 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak geriye etkili olarak 1 Mart 2020 tarihinden uygulanmak üzere yürürlüğe girmiştir.\ Dijital Hizmet Vergisinin Türk Vergi Hukukuna getirdiği yenilikler aşağıdaki gibidir:

1. Dijital Hizmet Vergisinin Kapsamı\ Yeni düzenleme ile Kanunda bir liste halinde sayılan ve Tebliğ’de kapsamı örnekler ile belirlenmiş olan aşağıdaki dijital hizmetlerden (“Dijital Hizmet”) elde edilen hasılat Dijital Hizmet Vergisine (“Dijital Hizmet Vergisi” veya “DST”) tabi olacaktır:

1.1. Dijital ortamda sunulan her türlü reklam hizmetler:\ 1.1.1. Reklamın arama sonuçlarıyla birlikte gösterilmesi ya da reklam verenle ilgili arama sonucunun öncelikli sırada gösterilmesi gibi arama motoru reklamları,\ 1.1.2. Bant reklamlar (banner),\ 1.1.3. Video veya kullanıcı paylaşımının izlenmesi öncesinde, sırasında veya sonrasında dijital ortamlarda yayınlanan her türlü işitsel, görsel veya yazılı reklamlar,\ 1.1.4. Elektronik cihazlarda yazılımlar vasıtasıyla çevrim içi iletilen reklamlar,\ 1.1.5. Açılır pencere reklamları (pop-up ve benzeri).

Tebliğ uyarınca dijital ortamda sunulan reklam hizmetleriyle ilişkili olarak dijital hizmet sağlayıcıları tarafından, dijital ortamdan veri çekilmesi ve/veya bu verinin ölçümlenmesi ya da işlenmesi ve/veya dijital reklam içeriğinin hazırlanması ve benzeri şekillerde sunulan (i) Reklam kontrol ve performans ölçüm hizmetleri, (ii) Kullanıcılarla ilgili veri iletimi ve yönetimi gibi hizmetler, (iii) Reklamın sunulmasına ilişkin teknik hizmetler, gibi diğer hizmetler dolayısıyla elde edilen hasılat da dijital hizmet vergisine tabidir.

Bu kapsamda örneğin, reklama erişimin takip edilmesi suretiyle reklamın hedef kitleye ulaşıp ulaşmadığının, istenilen etkiyi oluşturup oluşturmadığının veya reklamda değişikliğe ihtiyaç duyulup duyulmadığının ölçümlenmesi veya reklamın ulaştığı kullanıcıların yaş, cinsiyet, eğitim durumu ve benzeri özelliklerinin tespit edilerek raporlanması faaliyetleri Türkiye’de sunulan reklam hizmetleri kapsamında değerlendirilir.

Dijital ortamda çevrim içi oyun hizmeti sunan bir işletmenin, oyunlarının oynandığı sırada, uygulama içinde bir diğer işletmesinin ürünlerinin reklamının yapılması karşılığında izlenme başına bu işletmeden işletmesinden elde ettiği hasılat da Dijital Hizmet Vergisine tabi olacaktır.

1.2. Sesli, görsel veya dijital herhangi bir içeriğin (bilgisayar programları, uygulamalar, müzik, video, oyunlar, oyun içi uygulamalar ve benzerleri dâhil) dijital ortamda satışı ile bu içeriklerin dijital ortamda dinlenmesine, izlenmesine, oynanmasına veya elektronik cihazlara kaydedilmesine veya bu cihazlarda kullanılmasına yönelik dijital ortamda sunulan hizmetler:

1.2.1. Bilgisayar, tablet, cep telefonu, akıllı bileklik gibi elektronik cihazlarda kullanılan program, yazılım ve uygulamaların,\ 1.2.2. Sinema filmi, dizi, video, resim, fotoğraf, grafik, makale, dergi, gazete gibi görüntü, ses ve metin dosyası içeriklerinin,\ 1.2.3. Oyun konsolunda oynamaya mahsus olanlar dâhil olmak üzere, çevrim içi veya çevrim dışı oynanmasına bakılmaksızın her türlü dijital oyunların, oyun ek paketlerinin veya oyun kodlarının,\ 1.2.4. Çevrim içi oyunlarda kullanıcıya belirli bir bedel karşılığında oyunla ilgili uygulama veya paketlerin (ilave oynama hakkı, ilave oyun süresi, oyun içi özelliklere, materyal ve öğelere erişim, oyun içi karakter oluşturma ya da geliştirme veya oyun içi sanal para temini gibi),

dijital ortamda satışı ve benzeri diğer içerik satışları ile bu içeriklerden yararlandırmaya (içeriklerin dijital ortamda dinlenmesine, izlenmesine, oynanmasına veya elektronik cihazlara kaydedilmesine veya bu cihazlarda kullanılmasına) yönelik dijital ortamda sunulan hizmetler.\ Tebliğ ile 1.2 maddesinin uygulamasına ilişkin birçok örnekler vermektedir; örneğin (i) sanal mağazasında antivirüs programı satışından veya (ii) dijital ortamda çevrim içi oynatılan oyunun ilave özelliklerine erişim hakkı için kullanıcılara oyun içinde yapılan sanal para satışından elde edilen hasılat DST’ye tabi olacaktır.\ Tebliğ, maddelerin kapsamını örnekler ile genişletirken aşağıda belirtilen hizmetlerin ise işbu madde 1.2 kapsamında dijital içerik olarak değerlendirilemeyeceğini düzenlemektedir:

◾ Dijital verilerin çevrim içi platformlarda depolanması,\ ◾ Dijital ortamda satılan sinema, tiyatro, konser, müze, spor müsabakaları, otobüs, tren, uçak biletleri gibi fiili sunuma konu bir hizmetten faydalanma hakkını temsil eden biletler,\ ◾ Türkiye’de ilgili mevzuat çerçevesinde yetki sahibi kurum ve kuruluşlar tarafından tertip edilen her türlü şans oyunu ile müşterek bahse ilişkin dijital ortamda satılan ve çekiliş veya bahse katılma hakkını sağlayan bilet veya kuponlar.

Ayrıca, Tebliğ’e göre satılan bir malın çalışabilmesi için zorunlu olan ve satıcı tarafından satış esnasında malın bünyesine dâhil edilerek verilen yazılımların dijital ortamda aktive edilmesi veya indirilmesi, bu işlem dolayısıyla ayrıca bir bedel alınmaması kaydıyla, dijital ortamda yapılan içerik satışı olarak değerlendirilmeyecektir.

1.3. Kullanıcıların birbirleriyle etkileşime geçebilecekleri dijital ortamların sağlanması ve işletilmesi hizmetlerinden (kullanıcılar arasında bir mal veya hizmetin satılmasına veya satılmasının kolaylaştırılmasına yönelik sunulan hizmetler dâhil)

Kanun ve Tebliğ’e göre (i) Kullanıcılar tarafından yazılı, görsel veya işitsel içerik paylaşılabilen ya da paylaşılan içeriklere ilişkin yorum yapılabilen ya da kullanıcıların birbirleriyle sair suretle etkileşime geçebildiği her türlü dijital ortamların sağlanmasından veya işletilmesinden veya (ii) Dijital ortamda, mal veya hizmet alım veya satımına; ödemenin, teslimatın veya iadenin garanti edilmesi ya da bunlara aracılık edilmesi gibi fonksiyonlar üstlenilmek suretiyle aracılık edilmesi ya da herhangi bir fonksiyon üstlenilmeksizin sadece mal veya hizmetin alım satımının kolaylaştırılması ya da satışa konu mal veya hizmetin bu ortamda ilan edilmesi veya bu ilana erişilebilmesi gibi hizmetlerden elde edilen hasılat Dijital Hizmet Vergisine tabi olacaktır.

Tebliğ işbu madde 1.3’ün uygulanmasına ilişkin bazı örnekler vermektedir: (i) Kullanıcıların üçüncü kişilere araç satışlarını kolaylaştırmak amacıyla dijital ortam sağlama hizmetlerinden (ii) Sanal mağazası üzerinden, firmaların ürünlerinin satışına aracılık hizmetlerinden elde edilen hasılat Dijital Hizmet Vergisi’ne tabi olacaktır.

Dijital ortamda mal veya hizmet satışları dolayısıyla malı satan veya hizmeti ifa eden tarafından elde edilen hasılat verginin konusuna girmez. Ancak Tebliğ uyarınca işlemin mal veya hizmet satışı olarak değerlendirilmesi ve mal veya hizmet satımına aracılık olarak değerlendirilmemesi için mal veya hizmet satışından kaynaklı edimlerin bu kişiler tarafından yerine getirilmesi ile tüketici haklarının korunmasına ilişkin ilgili mevzuattan kaynaklanabilecek sorumlulukların bu kişilerde olması gerekir. Bu kapsamda, Tebliğ bir işletmesinin imal ettiği tekstil ürünlerini kendi internet siteleri üzerinden satmaları dolayısıyla elde ettikleri hasılatın Dijital Hizmet Vergisinin konusuna girmeyeceğini düzenlemektedir.

1.4. Dijital Hizmetlere Aracılık Hizmetleri

Kanun Dijital Hizmetlere yönelik dijital ortamda Dijital Hizmet sağlayıcıları tarafından verilen aracılık hizmetlerinden elde edilen hasılatın da Dijital Hizmet Vergisine tabi olacağını düzenlemektedir. Tebliğ ise Dijital Hizmetlere aracılık hizmetlerinin ne tür hizmetler olabileceğine ilişkin açıklama ve örnekler getirmektedir.

Bu kapsamda, Tebliğ uyarınca dijital ortamda sunulan; mağaza içinde mağaza, kullanıcıya ürün özelliklerini filtreleme ya da fiyat, marka, model ve benzeri bazında karşılaştırma ve sıralama yapma suretiyle yönlendirme gibi aracılık hizmetlerinden elde edilen hasılat Dijital Hizmet Vergisinin konusuna girecektir. Tebliğ Dijital Hizmetlere aracılık sağlama hizmetlerine ilişkin detaylı bir örnek vermektedir:

Örnek: (B) işletmesi sanal mağazasında, yine kendi sanal mağazasında mal satışına aracılık hizmeti sunan (A) işletmesinin satışlarına aracılık etmektedir. Bu durumda (A) işletmesinin dijital ortamda sunduğu aracılık hizmeti dolayısıyla elde ettiği hasılat, Dijital Hizmetlere aracılık sağlanması kapsamında Dijital Hizmet Vergisine tabidir. (B) işletmesinin elde ettiği hasılatın ise Madde 1.3 maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında vergiye tabi olduğu tabiidir.

2. Dijital Hizmetlerin Türkiye’de Sunulması

Tebliğ, Dijital Hizmetin Kanun kapsamında Türkiye’de sunulmuş olarak sayılması için gerekli kriterleri belirlemektedir. Bu kapsamda; Dijital Hizmetin Türkiye’de sunulması:\ ◾  Hizmetin Türkiye’de sunulmasını,\ ◾  Hizmetten Türkiye’de faydalanılmasını,\ ◾  Hizmetin Türkiye’de bulunan kişilere yönelik gerçekleştirilmesini veya\ ◾  Hizmetin Türkiye’de değerlendirilmesini ifade eder.

Bu kapsamda Hizmetin değerlendirilmesinden maksat, hizmetin karşılığını teşkil eden ödemenin Türkiye’de yapılması veya ödeme yurt dışında yapılmışsa, Türkiye’de ödeyenin veya nam ve hesabına ödeme yapılanın hesaplarına intikal ettirilmesi veya kârından ayrılması olarak düzenlenmektedir.

Tebliğ ayrıca bir tarafı Türkiye’deki kişiler olan mal veya hizmet (dijital içerik dâhil) alım satım işlemlerine aracılık hizmetlerinde, hizmet bedeli Türkiye’deki kişiden değil de işlemin diğer tarafı olan yurt dışındaki kişiden alınsa veya (hizmet alımları bakımından) Türkiye’deki kişi hizmetten yurt dışında faydalansa dahi, hizmet Türkiye’de bulunan kişilere yönelik gerçekleştirildiğinden, hizmetin Türkiye’de sunulmuş sayılacağın düzenlemektedir. Bu kapsamda, Türkiye’de bulunan kişinin gerçek veya tüzel kişi ya da satıcı veya alıcı olmasının duruma herhangi bir etkisi olmayacaktır.

Tebliğ; Dijital Hizmet’in Türkiye’de sağlanmış olmasına ilişkin aşağıdaki örnekleri vermektedir:

(i) Yurt dışında yerleşik (A) işletmesi tarafından, yine yurt dışındaki gayrimenkullerin Türkiye’de bulunan kişilere kiralanmasına yönelik sunulan aracılık hizmetleri,\ (ii) Yurt dışında yerleşik (B) sanal mağazası tarafından, Türkiye’de bulunan kişilere yönelik mal alım satımına aracılık hizmetleri, Türkiye’deki kişiden hizmet için komisyon bedeli alınıp alınmadığına bakılmaksızın Türkiye’de sunulmuş sayılır.

Hizmetin karşılığını teşkil eden ödemenin Türkiye’de yapılmasından kasıt, ödemenin Türkiye’deki hesaplardan yapılmasıdır. Ancak, ödeme yurt dışında yapılmışsa, Türkiye’de ödeyenin veya nam ve hesabına ödeme yapılanın hesaplarına intikal ettirilmesi veya kârından ayrılması durumunda, ödeme Türkiye’de yapılmış sayılır.

3. Verginin Matrahı ve Oranı

Dijital Hizmet Vergisinin oranı %7.5 olup Kanun mükellefler verginin matrahından gider, maliyet ve vergi adı altında indirim yapamayacağı ve Dijital Hizmet Vergisini fatura ve fatura yerine geçen belgelerde ayrıca gösteremeyeceğini düzenlemektedir.\ Ayrıca Kanun’un ilgili maddesinde, Dijital Hizmet Vergisinin matraha oranın uygulanması suretiyle hesaplanacak olup bu şekilde hesaplanan vergiden herhangi bir indirim yapılamayacağı belirtilmiştir.

4. Verginin Mükellefleri

Kanun; Dijital Hizmet Vergisi mükelleflerini dar mükellef(1) veya tam mükellef(2) olup olmadıklarına bakılmaksızın dijital hizmet sağlayıcıları ve Dijital Hizmetlerin sağlanmasına aracılık edenler olarak düzenlemektedir. Bir diğer deyişle; Dijital Hizmet sağlayıcılarının ve Dijital Hizmetlerin sağlanmasına aracılık edenlerin vergisel açıdan Türkiye’de mukim olmamaları Dijital Hizmet Vergisi’ne tabi olmalarına herhangi bir etkisi bulunmamaktadır. Bu kapsamda, Dijital Hizmetleri Türkiye’de sunan yabancı şirketler Kanun ve Tebliğ kapsamında Dijital Hizmet Vergisi mükellefi olabilecektir.

Bu kapsamda, Kanun uyarınca Mükellefin Türkiye içinde ikametgâhının, iş yerinin, kanuni ve iş merkezlerinin bulunmaması hâlleri ile gerekli görülen diğer hâllerde Hazine ve Maliye Bakanlığı, vergi alacağının emniyet altına alınması amacıyla vergiye tabi işlemlere taraf olanlar ile işleme ve ödemeye aracılık edenleri verginin ödenmesinden sorumlu tutabilecektir.

Tebliğ mükelleflerin Dijital Hizmet Vergisi mükellefiyetlerini beyan etmeden önce Gelir İdaresi Başkanlığı’nca hazırlanan elektronik formu (www.digitalservice.gib.tr) doldurmaları gerektiğini düzenlemektedir.

5. Muafiyetler

Kanun Dijital Hizmetlerden Türkiye’de ve Dünya genelinde elde edilen hasılata göre Dijital Hizmet Vergisinden muafiyet şartlarını düzenlemektedir. Bu kapsamda, ilgili hesap döneminden önceki hesap döneminde, Dijital Hizmetlere ilişkin Türkiye’de elde edilen hasılatı 20 milyon Türk lirasından veya dünya genelinde elde edilen hasılatı 750 milyon avrodan (3) veya muadili yabancı para karşılığı Türk lirasından az gerçek ve tüzel kişiler Dijital Hizmet Vergisinden muaf tutulacağını düzenlemektedir.

İlgili hesap dönemi içerisinde yukarıda yer alan hadlerin her ikisinin de aşılması hâlinde muafiyet sona erer ve haddin aşıldığı vergilendirme dönemini takip eden dördüncü vergilendirme döneminden itibaren Dijital Hizmet Vergisi mükellefiyeti başlar. Söz konusu hadlerin aşılıp aşılmadığının tespitinde, hesap döneminin üçer aylık dönemlerinin sonu itibarıyla ilgili hesap dönemi içinde elde edilen kümülatif hasılat dikkate alınacaktır.

Kanun dijital ortamda yapılan aşağıdaki hizmetlerden elde edilen hasılat Dijital Hizmet Vergisi’ne tabi olmayacağını bu hizmetlerden elde edilen hasılatın Dijital Hizmet Vergisi hadlerinin tespitinde dikkate alınmayacağını düzenlemektedir:\ a) 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanununun ek 37 nci maddesi kapsamında üzerinden Hazine payı ödenen hizmetler\ b) 6802 sayılı Gider Vergileri Kanununun 39 uncu maddesi kapsamında üzerinden özel iletişim vergisi alınan hizmetler\ c) 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 4 üncü maddesi kapsamındaki hizmetler\ d) 5746 sayılı Araştırma, Geliştirme ve Tasarım Faaliyetlerinin Desteklenmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesinde tanımlanan Ar-Ge merkezlerinde Ar-Ge faaliyetleri neticesinde oluşturulan ürünlerin satışı ile münhasıran bu ürünler üzerinden sunulan hizmetler\ e) 6493 sayılı Ödeme ve Menkul Kıymet Mutabakat Sistemleri, Ödeme Hizmetleri ve Elektronik Para Kuruluşları Hakkında Kanunun 12 nci maddesi kapsamında yer alan ödeme hizmetleri

6. Verginin Beyanı, Muafiyeti Belgelendirme Yükümlülüğü

Tebliğ ile Dijital Hizmet Vergisinin beyanına ve muafiyeti belgelendirme yükümlülüğüne ilişkin usul ve esaslar düzenlenmektedir.

Bir hesap dönemi içinde Dijital Hizmet Vergisinin konusuna giren hizmetler dolayısıyla Türkiye’de elde edilen hasılat tutarı Kanun’da belirtilen haddi aşmakla birlikte dijital hizmet vergisi mükellefiyeti tesis ettirmeyen yurt dışında yerleşik dijital hizmet sağlayıcılarının vergiden muaf olduklarını, Türkiye ile birlikte dünya genelinde en az beş ülkede faaliyette bulunan bir bağımsız denetim kuruluşu tarafından, bu Tebliğde yer alan açıklamalara ve uluslararası denetim standartlarına uygun olarak düzenlenecek bağımsız denetim raporunu ilgili hesap dönemini takip eden 30 Haziran tarihine kadar www.digitalservice.gov.tr internet sitesine yükleyerek tevsik etmeleri şarttır.

Bu raporun asgari, dijital hizmet sağlayıcısının;\ ◾  Unvan, iletişim (adres, telefon, e-mail ve benzeri) ve ortaklık bilgileri ile faaliyetlerine ilişkin bilgileri,\ ◾  Dijital hizmetleri sunduğu alan adları ve IP adreslerini,\ ◾  Varsa Türkiye’deki yetkili temsilcisine ilişkin bilgileri (unvan ve iletişim),\ ◾  Verginin konusuna giren hizmet türleri itibarıyla Türkiye’de elde edilen hasılat tutarını,\ ◾  Verginin konusuna giren hizmet türleri itibarıyla dünya genelinde elde edilen hasılat tutarını,\ ◾  Kanun kapsamındaki muafiyet durumuna ilişkin değerlendirmeyi içermesi gerekir.

Söz konusu raporun belirtilen süre ve şekilde elektronik ortama yüklenmemesi halinde, Gdijital hizmet sağlayıcısına (varsa Türkiye’deki yetkili temsilcisine) 30 günlük ek süre verilir. Bu süre içerisinde de belgelendirme yükümlülüklerinin tam ve zamanında doğru olarak yerine getirilmemesi veya bu bölümde düzenlenen belgelendirme yükümlülüğü kapsamında bulunulmadığının tevsik edilememesi halinde, muafiyetten yararlanılamaz.

7. Vergilendirme Dönemi, Verginin Beyanı ve Ödenmesi

Dijital Hizmet Vergisine ilişkin Kanun ve Tebliğ 1 Mart 2020 itibariyle yürürlüğe girmiş olup Dijital Hizmet Vergisi mükellefleri tarafından aylık olarak ödenecektir. Bu kapsamda mükellefler Dijital Hizmet Vergisi beyannamelerini, vergilendirme dönemini takip eden ayın sonuna kadar ilgili vergi dairesine vermekle yükümlüdürler.

Dijital hizmet vergisi, katma değer vergisi mükellefiyeti bulunan hizmet sağlayıcıları için bu vergi bakımından bağlı bulundukları vergi dairesince, bulunmayanlar bakımından Hazine ve Maliye Bakanlığınca belirlenecek (4) vergi dairesince tarh olunacaktır.

Mükellefler, bir vergilendirme dönemine ait Dijital Hizmet Vergisini beyanname verme süresi içinde ödemekle yükümlüdürler. Kanun, Dijital Hizmet Vergisinin, mükellefler tarafından gelir ve kurumlar vergisine esas safi kazancın tespitinde gider olarak indirilebileceğini düzenlemektedir.

Ayrıca önemle belirtmek gerekir ki, Dijital Hizmet Vergisi; 18.12.2018 tarihli ve 01.01.2019 tarihinde yürürlüğe giren 476 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile düzenlenen internet ortamında sunulan reklamlara ilişkin stopaj vergisi ödemesine ek olarak yapılmalıdır.

8. Hizmetlere Erişimin Engellenmesi

Hazine ve Maliye Bakanlığı Dijital Hizmet Vergisi kapsamında yükümlülüklerini yerine getirmeyen Dijital Hizmet sağlayıcılarına ve Dijital Hizmetlerin sağlanmasında aracılık edenlere uyarı veya ihtarda bulunmaya ve bahse konu uyarı veya ihtardan itibaren otuz gün içinde bu yükümlülüklerin yerine getirilmemesi hâlinde, Dijital Hizmet sağlayıcılarının sunmuş oldukları hizmetlere erişimin, bu yükümlülükler yerine getirilinceye kadar engellenmesine Hazine ve Maliye Bakanlığınca karar verme yetkisine sahiptir.

Yasal Uyarı

İşbu belgenin konuya ilişkin genel bir rehber teşkil etmesi amaçlanmaktadır. Konuya ilişkin her bir somut olayın özelliklerine göre hukuki tavsiye alınması gerektiğini belirtmek isteriz. İşbu doküman içerisindeki bilgiler hiçbir şekilde hukuki tavsiye veya hukuki danışmanlık hizmeti olarak yorumlanamaz. Kesikli Hukuk Bürosu avukatları işbu belge ile paylaşılan bilgilerin doğruluğunu veya geçerliliğine ilişkin herhangi bir sorumluluk üstlenmemektedir. Bilgilerin sürekli değiştiği göz önünde bulundurularak, okurların herhangi bir bilgiye itimat etmeden önce söz konusu bilgiyi doğrulamaları önerilmektedir. İşbu belgede yer alan bilgilerin güncel olduğu taahhüt edilmemektedir. Uluslararası tahkim ile ilgili pek çok konu ve detay olduğundan ticari işlemlerinize ilişkin olarak herhangi bir karar vermeden önce durumun şartlarına özgü hukuki tavsiye almanız önemlidir. Hiçbir kişi, kurum veya kuruluş konuya ilişkin profesyonel kişi, kurum, kuruluş veya danışmanlardan somut durumun şartlarına özgü bir tavsiye almaksızın yalnızca işbu belgede yer alan veya işbu belgeden anlaşılan bilgilere dayanarak hareket edilmemelidir.

@Sena Güngördü | Kesikli Hukuk Bürosu

(1)Türk Vergi Hukuku terminolojisinde kanuni merkez veya iş merkezlerinden her ikisi de Türkiye’de bulunmayan gerçek ve tüzel kişileri ifade eder.\ (2)Türk Vergi Hukuku terminolojisinde kanuni merkez veya iş merkezleri Türkiye’de bulunan gerçek ve tüzel kişileri ifade eder.\ (3)Mükellefin, finansal muhasebe açısından konsolide bir grubun üyesi olması hâlinde, bu hadlerin uygulanmasında grubun verginin konusuna giren hizmetlere ilişkin elde ettiği toplam hasılat dikkate alınır.\ (4)Araştırmamıza göre Hazine ve Maliye Bakanlığı henüz konuyla ilgili bir düzenleme yayınlamamıştır.